Elke coach heeft een eigen specialiteit. Afhankelijk van waar je mee zit, kun je het beste terecht bij een coach die kwaliteit levert en affiniteit heeft met jouw specifieke hulpvraag. Zelf heb ik heel goed voor ogen waar mijn sterke (en zwakke) punten zitten en waar ik iemand effectief in kan en wil begeleiden. Cebrián onderscheid zich door geen lopende band coaching te verrichten maar een select aantal cliënten die commitment hebben, te focussen op ambitieuze en werk gerelateerde vraagstukken en door aantoonbare scholing en ervaring.

Er is niet altijd sprake van een wachttijd. Echter wil ik maximaal 25 cliënten tegelijk coachen om hen a) de aandacht te kunnen schenken die zij als cliënt in mijn ogen verdienen en b) om tijd over te houden voor het kunnen werken aan mijn bedrijf, persoonlijke ontwikkeling, de NOBCO en uiteraard ook belangrijk; mijzelf en mijn gezin.

Tijdens een traject ben ik voor mijn cliënten 360 dagen per jaar beschikbaar tussen 9.00 en 21.00u. Dat heb ik altijd zo gedaan en voor mij persoonlijk werkt dit prima. Mijn cliënten waarderen dit enorm en daar gaat het om. Het is ook handig dat ik ieders achtergrond en uniek verhaal ken. Dat betekent dat wanneer een cliënt mij belt ik precies weet wie ik aan de lijn heb. Ik hoef niet eerst een dossier te bestuderen. Wel laat ik altijd speciale vrije dagen tijdig weten en cliënten houden daar rekening mee. Het is een mooie wisselwerking die verder geen uitleg nodig heeft. Doorloop je geen traject, dan kun je me bereiken tussen 10.00 en 16.00u op maandag t/m donderdag.

Niet iedereen weet altijd wat er dwars zit of waar te beginnen, dat snap ik. Daarom stellen mensen vaak hun verandering uit. ‘’Het komt wel goed, ik begin er volgende week mee, ik kijk wel hoe het gaat’’. Zolang de urgentie om te veranderen er niet is, zal de motivatie van een cliënt laag zijn. Dat is voor zowel de coach als een cliënt niet effectief. Ik verwacht dat een cliënt de bereidheid heeft om te willen veranderen en hierdoor dus ook actief meewerkt. Dit zal ik in het eerste gesprek ook nagaan en gedurende het traject blijven peilen en indien nodig aankaarten. Afhankelijk van die gesprekken kan worden besloten om een traject voort te zetten of om afscheid van elkaar te nemen.

Toen ik in 2005 les kreeg van een geweldige docent (en tevens coach) ben ik geïnspireerd geraakt en wilde ik na mijn studie in 2009 als zelfstandig coach door het leven gaan. In die periode werd het woord ‘’coach’’ niet zo vaak gebruikt als nu. De afgelopen jaren is er een explosieve en naar mijn mening te grote wildgroei geweest van coaches. Er zijn coaches die, of ze wel of geen lid zijn van de NOBCO, erg goed zijn in hun vak. Echter is lidmaatschap en een EIA-accreditatie van de NOBCO een mooie toevoeging om aan te tonen dat een coach serieus bezig is met zijn of haar vak. Helaas zijn er ook heel veel mensen die zich coach noemen en hun cliënten niet of nauwelijks op weg helpen of zelfs verder in de problemen brengen. Dit tastte ook mijn geloofwaardigheid aan als coach en dat vond ik erg jammer. Door lid te zijn van de NOBCO wil ik enerzijds mijn kwaliteit aantonen en anderzijds mijn steentje bijdragen aan de professionalisering en bescherming van het vak coaching. Het heeft mij gemotiveerd en aangezet om mezelf nog beter te professionaliseren dan voorheen. Zo heb ik nog een extra studie gevolgd en een EIA-accreditatie in gang gezet. En ik merk dat deze stappen mij meer hebben gebracht en ik daardoor nog professioneler ben geworden.

Op het moment ben ik bezig met de EIA-accreditatie. Dit is een ingewikkeld en serieus proces waar ik door heen moet lopen om aan te kunnen tonen dat ik voldoe aan de eisen die worden gesteld door de NOBCO en horen bij een bepaald niveau. Dat kost tijd en om dat niveau te behouden of daarin te groeien kies ik er ook voor om slechts 25 cliënten toe te laten.